Vandaag kwam ik Pieter van den Hoogenband tegen… op de fiets! Nee, niet zwemmend, maar fietsend. Dat was al een gebeurtenis op zich, maar het deed me wat toen ik hem zag. Niet als in ‘Oh-een-bn’er-aahhh’ of ‘Oohh-wat-is-hij-knap’ – ok, een klein beetje dan -, maar meer van ‘Hey, dat is iemand die concreet iets heeft bereikt’. Dat zette me aan het denken… hoe doet Pieter dat?
HOE BEREIK JE IETS CONCREETS?
Een paar seconden na deze ‘encounter’ fietste ik voorbij het meest concrete wat Pieter tot dusver heeft (nagelaten): Het Pieter van den Hoogenband zwemstadion. ‘Goh, hij heeft een zwembad… of nou ja, een in ieder geval een zwembad wat naar hem vernoemd is. En dan niet een opblaasbaar badje of een iets luxere uitvoering in de tuin. Nee, een echt zwembad, waar ik als kind al heen ging om te zwemmen en plezier te hebben’. Dat zette me aan het denken… hoe doet Pieter dat? Wat is zijn drijfveer? Wat maakt dat hij dit heeft bereikt? Waarom lukt het mij – voor mijn gevoel – niet om iets concreets te bereiken? Een beetje jaloers ben ik dus wel op Pieter. Hij is ergens goed in… heel goed. Zou hij ooit zo hebben lopen twijfelen als ik? Het gevoel hebben vast te zitten in een (werk)patroon en niet weten wat te doen?
DOEN WAAR JE GOED IN BENT
Als ik de pindakaas reclame moet geloven was Pietertje niet zo goed in voetbal. Niet zo goed is een understatement. Hij was, zeg maar gewoon slecht. Stel, dat is waar… voelde hij zich uit het veld geslagen? Was hij boos of teleurgesteld in zichzelf? In de reclame zie je dat nadat hij vriendelijk op de bank wordt gezet – ‘Ga maar ‘ffkes wisselen jongen. Goed gedaan Pieter, het gaat steeds beter’ – z’n voetbalshirt uittrekt en een watertje in plonst. Alsof hij al wist, lul maar jongens, ik ben ergens anders goed in! Dit lijkt geen vraag voor hem, hij weet dat hij goed kan zwemmen en doet dat gewoon, zonder nog te sippen over het mislukte voetbal.
RESERVEBANK OF ERGENS INDUIKEN
Maar wat als je niet weet waar je goed in bent? Wat doe je dan? Blijf je op de reservebank hangen of ‘duik’ je ergens anders in?
Deze vragen wil ik je meegeven, denk er eens over na. Kies je voor het vertrouwde, waarin je eigenlijk niet zo gelukkig bent. Of ga je je dromen achterna en sla je het onbekende pad in?
Ik kies voor het laatste en zie wel waar ik uitkom. Ik vertrouw op wat het leven voor mij in petto heeft. Wie weet dat ik ooit nog eens iets concreets achterlaat!
Pieter(tje), bedankt voor deze wijze levensles!